اصلا چه معنی دارد که هر کس در هر موقعی به آدم دسترسی داشته باشد و بعد اگر جوابش را هم ندهی شاکی بشود. حالا شما می فرمایید که من به تلفنم معتاد شده ام؟ من؟ منی که تا همین چند سال پیش با نوکیا یازده دوصفر عزیزم سر می‌کردم و یک دانه از کلیدهای روی صفحه اش را به صدتا از این گوشی های اندرویدی قد بشقاب پیش دستی نمی دادم؟ این چه حرفی است که شما می‌زنید آقای دکتر؟!
بعد از اینکه نوکیای عزیزم عمرش را داد به شما...، ببخشید به گوشی شما که البته هر چه باتری آن بود، شارژ گوشی شما باشد! رفتم و یکی از این گوشی های جدید خریدم. باور کنید همین چند ماه پیش آن‌هم برای دل بچه های فامیل یکی دو تا از این بازی ها رویش نصب کردم تا در میهمانی ها سرشان به تلفن گرم باشد و کمتر آتش بسوزانند. بازی ها که اصلا مناسب سن ما نیستند؛ یک قورباغه است با یک میکروب!
قورباغه چند مرحله دارد، اول باید رنگش کنید بعد تا می‌توانید میوه به خوردش بدهید و بعد هم باید از روی چیزهای مختلف بپرد. میکروب هم که تکلیفش معلوم است، باید صحیح و سلامت از بین دل و روده یک بابایی ردّش کنید!
البته بین خودمان باشد مرحله ششم قورباغه واقعا محشر است. فکـــر کــنید یک قورباغه توی لباس خلبانی با ملخی که به پشتش وصل است و صدای موتــور گازی می دهد چقــدر بامــزه می‌شود؟! من با آن 367 متر بالا رفتم و هر 5 ستاره را گرفتم.
حیف که زمان کم می‌آورم وگرنه خیلی دلم می‌خواست ببینم بعد از اینکه به ماه برسد چه اتفاقی می افتد!